میشه اسمش رو گذاشت خودآزاری؟؟
من یه اخلاق خاصی دارم که از همون دوران طفولیت!! باهام بود. خب از شما چه پنهون یه خرده حساس هستم نسبت به تمیزی محیط اطرافم، به همین خاطر برعکس خیلیا که مثلن رویه ی متکا, مبل و... رو تیره میخرن که کثیفیش معلوم نباشه!!!! من همه رو سفید میخرم! مثلن رویه های زیری متکاهای ما صورتی کمرنگ و رویه های اصلی اونها سفید هست! در مورد پتو, پرده و وسایلی از این دست هم این اصل رو دارم به همین خاطر باید حداقل هفته ای دوبار همه رو بشورم! هرچند که الان دستم درد میکنه اییییینقدر از صب تا حالا کار کردم, اما یه حس آرامش خاصی دارم وقتی این وسایل رو میشورم, اتو میکنم, دوباره استفاده میکنم!
از دیگر حساسیت هایی که در این زمینه دارم :
وقتی مهمون داریم نمیذارم خانوما ظرفا رو بشورن و اگه با طرف خیلی رودربایستی داشته باشم وقتی که رفت دوباره خودم ظرفا رو میشورم!!
حتمن حتمن حتمن ظرفامون باید ست باشن در غیر این صورت چندشم میشه توشون غذا بخورم! به همین خاطر از ظرفا خیلی مراقبت میکنم که نشکنن در غیر این صورت کل اون سرویس باید عوض بشه!
اگه برم خونه ی کسی کوچکترین لکه, کثیفی, خاک یا هر چیز دیگه ای تو خونه ش ببینم بمیرم لب به غذا نمیزنم!
روی گاز خیییییییییییییییییلی خیییییییییییییلی حساسم بنابراین بعد از هر وعده ی غذایی که درست میکنم با گاز پاک کن میفتم به جونش و از سر تا پا پاکش میکنم!
از کسایی که ظرفا رو میشورن میذارن روی آب چکان تا خودشون خشک بشن متتتتنفرم! و اگه بدونم کسی این کار رو میکنه به هیچ عنوان لب به غذایی که درست کرده نمیزنم! خودمم بعد از ظرف شستن اونا رو پاک میکنم و میذارم توی کابینت!
دیگه الان اعضای خانواده و فامیل این اخلاق من رو میدونن و همیشه وقتی میرم جایی مهمونی رعایت حال منو میکنن!!!
نمیدونم اسم این اخلاق رو چی میشه گذاشت ولی خب دست خودم نیست کلن از بچه گی اینجوری بودم!
Ghazal Azadi
