به روز مرگ چو تابوت من روان باشد/ گمان مبر که مرا درد این جهان باشد
خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود و ماه را ز بلندایش به روی خاک کشیدن بود پلنگ من ـ دل مغرورم ـ پرید و پنجه به خالی زد و ماه ـ عشق ِ بلند ِ من ـ ورای دست رسیدن بود. دختری از دیار فرزانگان دانشجوی کارشناسی حقوق، دانشگاه آیت الله بروجردی. تمام مطالب این وبلاگ متعلق به نویسنده است و کپی فقط با ذکر منبع مجاز می باشد.