روزمرگی های خودمونی
مکالمه ی من و برادر زاده ی دو سال و نیمم (یحیی):
یحیی: عمه ای برام قصه بگو!
من: یکی بود یکی نبود، زیر گنبد کبود یه شنگول بود و یه منگول با یه دونه هم حبه ی انگور!! یه آقا گرگه بود که...
یحیی: عمه ای آقا گرگه دندون داره؟؟!!!
من: آره، عمه.
یحیی: چندتا داره؟؟
من: اووووم!!! خب! خیلی!
یحیی: عمه ای من چندتا دندون دارم؟؟؟!!!!
من: نمیدونم عمه!!!! شاید 20 تا!!!
یحیی: عمه ای تو چندتا دندون داری؟؟؟!؟!!
من: من 32 تا دندون دارم!!!!!
یحیی: عمه ای تو بیشتر دندون داری یا آقا گرگه؟؟؟!!!!
من: اوووووم!! نمیدونم!!!! شاید آقا گرگه!!!
یحیی: عمه ای قصه بگو دوباره!
من: یه آقا گرگه بود که میخواست بچه ها رو بخوره!
یحیی: عمه ای! آقا گرگه با دندون بچه ها رو میخوره؟؟!!!
من: آره عزیزم!
یحیی: عمه ای! بچه ها دندون ندارن خودشون؟؟؟؟!!!!
من با کلافگی: چرا!! دارن!!!
یحیی: عمه ای ! پس چرا با دندوناشون آقا گرگه رو نمیخورن!!!!!!!!!!!
من با عصبانیت: یحیی! بخواب!!!!
یحیی: عمه ای! تو که قصه نگفتی که من بخوابم!!!!!!!!!!
.
.
.
.
ینی صبر ایوب هم در برابر بعضی از بچه ها کم میاره وااااااااااقعن!!!